دانلود پروژه تحلیل و بررسی پل خواجو اصفهان

این پل را همچنین پل شاه، پل بابا رکن‌الدین (مسیر رفتن به خانقاه و آرامگاه بابا رکن‌الدین و تخت فولاد) و پل حسن‌بیگ (نام پل قبلی که در زمان شاه‌عباس تخریب شد و این پل به جای آن ساخته شد) هم نامیده‌اند و از بناهای شاه عباس دوم صفوی است، که در سال ۱۰۶۰ هجری قمری بنا شده‌است. در میانه پل خواجو، ساختمانی مخصوص، که به بیگلربیگی شهرت دارد بنا شده‌است، که برای اقامت موقتی شاه صفوی و خانواده او ایجاد شده بود و هم‌اکنون نیز وجود دارد و طاق‌های آن دارای تزئینات نقاشی بسیار زیبایی است و در واقع پل خواجو به خاطر معماری و تزئینات کاشیکاری آن از دیگر پل‌های زاینده رود مشهورتر است. درازای پل ۱۳۳ متر و پهنای آن /۱۲ متر است. این پل را به نام‌های دیگری نیز خوانده‌اند ولی به سبب قرار گرفتن در محله خواجو به پل خواجو معروف است.^[۲]

پل خواجو را به نامهای دیگری مانند پل شاهی و بابا رکن الدین و شیراز و حسن آباد هم نامیده اند، ولی به سبب قرار گرفتن در محله خواجو به این نام معروف است. این پل از بناهای دوره شاه عباس دوم صفوی است که در سال 1060 ه.ق بنا شده است.

پل خواجو، در شهر اصفهان و بر روی رودخانه زاینده رود، در شرق سی و سه پل قرار دارد. درازای این پل 133 متر و پهنای آن 12 متر است. این اثر در تاریخ 15 دی 1310 با شماره ثبت 111 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.